هر چیزی که طبع و مزاج را قوی و سالم و روح را پرقدرت سازد ( که موجب عمر طولانی تر نیز می شود ) آنرا « مطبوع » می نامیم . و آنچه مزاج را از درستی بگرداند و طبع را به کژی و کاستی کشد ( که عمر را هم کوتاه می کند ) ، « موثر منفی » است .

در مورد موسیقی مطبوع ، بی فایده نیست از کتابی که به سال ( 1141 ه . ق 1728 م ) نوشته محمد بن هادی بن صالح شیرازی ، جمله ای نقل شده:

« ... در ذکر اموری که باعث زیادتی عمر و طول حیات می شود : ... و از آن جمله استماع صوت حسن است یعنی گوش دادن به صدای خوش که آن را در تقویت روح و انعاش (بهبود) حرارت غریزی دخل عظیمی است ».

مجلس نوازندگان دوره ناصری

تابلوی کار استاد کمال الملک در سال 1310 ه.ق کشیده شده و اصل آن در موزه گلستان است.محمد صادق خان نوازنده سنتور ، اسمعیل خان کمانچه کش ، آقا غلامحسین نوازنده تار.

علی اکبر شهنازی فرزند آقا حسینقلی که از 8 سالگی آموزش تار را نزد پدر خود آغاز و ظرف مدت 6 سال ردیف موسیقی ایرانی را از ویآموخت. در 14 سالگی اولین اجرایش با آواز « جناب دماوندی » بر روی صفحه ضبط شد.در 18 سالگی با مرگ پدر ؛ بر کرسی استادی وی تکیه زد و در سال 1308 هنرستان موسیقی شهنازی را بنا کرد . در سال 1341 ردیف مرحوم پدرش را، که در حال حاضر به نام « ردیف میرزاحسینقلی » مشهور است ، با اجرایی بسیار زیبا برای ادره فرهنگ وقت ؛ ضبط کرد. از سال 1364 با تعطیل کردن هنرستان خود ، آموزش در هنرستان ملی را آغاز و تا اواخر عمر ، در دوره عالی هنرستان موسیقی به انتقال گنجینه هنری خود اهتمام ورزید. « ردیف دوره ی عالی»(یک جلد کتاب و 4 نوار کاست ) با اجرای خود استاد ، از وی باقی مانده ؛ که از منابع مهم آموزش تار به شمار می رود. شهنازی ؛ نوازنده ای توانا ، خلاق و دارای تکنیک بسیار درخشان بود و شاگردان زیادی را از چند نسل تربیت کرد . میرزا حسن خان مشاور ،منتظم الحکما ، حاج آقا محمد ایرانی ، حبیب الله صالحی ، هوشنگ ظریف ، رضا وهدانی ، محمد رضا لطفی ، حسین علیزاده ، داریوش طلائی، داریوش پیرنیاکان ، و... از جمله شاگردان وی بوده اند.

 از سایت:tarineh.com