. یک جلسه رایگان
. زمان هر جلسه یک ساعت
. از مبتدی تا پیشرفته و برای همه ی سنین
. تخفیف برای دانشجویان و دانش آموزان و تخفیف به جهت ثبت نام بصورت ترمی
. آموزش با هر دو روش آکادمیک(نت خوانی و سلفژ) و سماعی(گوشی و سینه به سینه)
. در نظر گرفتن شیوه ای منحصر به فرد برای آموزش هر هنرجو به تناسب ویژگی ها، توانایی ها و علائق شخصی
. مشاوره با اساتید مربوطه بصورت رایگان
تماس: 09361890088
...................................................."با لذت بیاموزید و با عشق بنوازید".....................................................
برای هر نوازنده‌ای تیونر حکم آچار فرانسه رو داره. تیونر وسیله‌ای هست که به شما در کوک کردن سازتون کمک میکنه. بعضی از نوازنده‌های حرفه ای با اینکه از طریق شنیدن می‌تونن کوک مناسب سازشون رو پیدا کنن ولی باز ترجیح میدن تا از تیونر استفاده کنن چون دقت خیلی بالایی رو به اون ها میده. تیونر یه دستگاهه که داخلش یه میکروفونه که صدای ساز شمارو میگیره و طبق برنامه هایی که بهش دادن (الگوی نت ها) صدای ساز شما رو با نت های اصلی مقایسه میکنه و روی نمایشگری که داره بهتون نشون میده که چه نتی رو دارید مینوازید . مثلا ساز سه تار سیم اولش نت دو باید باشه ، وقتی مضراب بزنید تیونر بهتون میگه این که زدید الان مثلا( فا) هست یا هرچی دیگه . بعد با علائمی بهتون میگه برید بالاتر یا بیاین پایینتر تا به نت دلخواهتون برسید . خلاصه با یکم تمرین پیداش میکنید . در دستگاه های تیونر امروزی دوتا وسیله دیگه هم اضافه شده یعنی( سه تا دستگاه )در یک دستگاه . دیاپازون و مترونوم هم داخل همین دستگاه تعبیه کردن که ایشالا در مطالب بعد براتون کامل توضیح میدم. این یه شناخت کلی از تیونر بود .
روش کار با تیونر
در این دستگاه یک صفحه نمایشگر دیجیتالی وجود داره که یه عقربه و یه سری درجه بندی و علائم روش نشون داده شده ، حالا میخاید سازتون رو کوک کنید وقتی سیم مورد نظرتون رو به صدا درمیارید دستگاه اون نت رو روی صفحه بهتون نشون میده . سمت چپ و راست دستگاه دو تا ال ای دی قرمز قوجود داره که اگه نت مورد نظر شما پایینتر بود ال ای دی سمت چپ روشن میشه یعنی کوک رو ببرید بالاتر و اگر نت بالاتر بود ال ای دی سمت راست روشن میشه یعنی کوک رو بیارید پایین تر و اگر نت شما دقیق تیون شده باشه ال ای دی وسط که سبز رنگه روشن میشه . جدیدا اپلیکیشن های تولید شده که دقیقا کار این دستگاه رو انجام میده و شما با نصب اون روی گوشیتون راحت میتونید ازش استفاده کنید .
notebnote.com
ردیف در لغت به معنی پشت سر هم قرار گرفتن است. در موسیقی دستگاهی ایران به طرز قرار گرفتن آهنگ‌ها و نغمات موسیقی، ردیف می‌گویند و هر یک از این آهنگ‌ها، گوشه نامیده می‌شود. گوشه‌ای که وسعت صوتی‌اش از همه پایینتر است، معمولاً به عنوان اولین گوشه انتخاب می‌شود و درآمد نامیده می‌شود و گوشه‌های دیگر به دنبال آن آورده می‌شوند. گوشه‌ها بنا به ذوق و سلیقه استادان موسیقی دستگاهی ایران جمع‌آوری شده و در مقامات موسیقی ایرانی با نظم و ترتیب خاصی ردیف شده‌اند.
دستگاه‌های موسیقی ایران
ردیف معمولاً به هفت مجموعه? مرتب خاص و مشخص (که دوبه‌دو اشتراک دارند) تقسیم می‌شود. هریک از این مجموعه‌ها دستگاه نامیده می‌شوند. این دستگاه‌ها عبارت‌اند از:
شور
سه‌گاه
چهارگاه
همایون
ماهور
نوا
راست‌پنجگاه
که هرکدام توالی و مدگردی مخصوص به خودشان دارند و معمولاً با شخصیت مُدال و گردش ملودی آغازشان شناخته می‌شوند.
در نتیجه? جابه‌جایی نقش درجات هر دستگاه، حالات دیگری از آن ایجاد می‌شود که با تثبیت هر یک از این حالات، نغمه جدیدی حاصل می‌شود که به آن آواز گفته می‌شود. هر یک از این آوازها خود نیز دارای ردیف خاصی از نظر ترتیب درآمدها و گوشه‌ها هستند و به طور مستقل اجرا می‌شوند. آوازها عبارتند از:
ابوعطا (دستان عرب)، بیات ترک (بیات زند)، دشتی، افشاری که از متعلقات دستگاه شور هستند.
بیات اصفهان که از مشتقات دستگاه همایون است.
بدین ترتیب هفت دستگاه و پنج آواز، ردیف موسیقی دستگاهی ایران را تشکیل می‌دهند.
در بعضی روایت‌های ردیف، دو آواز بیات کرد (از متعلقات دستگاه شور) و شوشتری (از متعلقات همایون)هم به آنها اضافه می‌شوند.
روایت‌ها
ایجاد و پرورش ردیف موسیقی سنتی ایرانی و تغییر نظام مقامی (که در آن، مبنای کار قطعه‌های طولانی قابل تجزیه ولی دارای هویت مستقل هستند که «مقام» نامیده می‌شوند) به نظام ردیفی (که در آن، مبنای کار قطعه‌هایی کوتاه هستند که در کنار هم شخصیت «دستگاه» را تشکیل می‌دهند) را معمولاً به آقا علی‌اکبر فراهانی و دو پسرش، میرزاعبدالله و آقاحسینقلی نسبت می‌دهند. همکاران و شاگردان اینان، به‌نوبه? خود، قطعات مختلفی را به شیوه‌های مختلف به این مجموعه اضافه یا از آن کم کردند و اجراهای مختلفی از آن ارائه کرده‌اند. معمولاً به هر مجموعه? خاص، نام گردآورنده? مجموعه اضافه می‌شود (مثلاً، ردیف میرزاعبدالله یا ردیف آقاحسینقلی یا ردیف حسین‌خان اسماعیل‌زاده) و اگر کسی آن را نقل کرده باشد اسم نقل‌کننده هم اضافه می‌شود (برای نمونه، ردیف میرزاعبدالله به‌روایت نورعلی‌خان برومند). معمولاً معتقدند که ردیف، استخوان‌بندی و در نتیجه، «هویت» ثابتی دارد و تفاوت گردآوری‌ها و روایت‌های مختلف، تنها در جزئیات، توالی و پرداخت گوشه‌ها است. مثلاً در نسخه‌هایی از ردیف که برای آواز تنظیم شده‌اند، معمولاً از وزن‌های سنگین‌تر و مناسب خوانده‌شدن با شعر استفاده می‌شود. به عنوان مثالی دیگر، ردیف آقاحسینقلی از ردیف میرزاعبدالله کوتاه‌تر و پرکارتر است، احتمالاً به‌این دلیل که میرزاعبدالله بیشتر به تعلیم می‌پرداخته و آقاحسینقلی بیشتر به نوازندگی.
بعضی از روایت‌های مشهورتر ردیف از این قرارند:
ردیف میرزاعبدالله (به‌روایت نورعلی‌خان برومند)
ردیف آقاحسینقلی (به‌روایت علی‌اکبرخان شهنازی)
ردیف موسی‌خان معروفی (مشهور است که موسی‌خان، همه? گوشه‌هایی را که می‌شناخته در این ردیف گرد آورده‌است)
ردیف ابوالحسن صبا
ردیف (آوازی) عبدالله‌خان دوامی
ردیف سعید هرمزی
ردیف حسن الیاسی
منبع:ویکی پدیا
